Przejdź do zawartości

Highway to Hell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Highway to Hell
Wykonawca albumu studyjnego
AC/DC
Wydany

27 lipca 1979
Stany Zjednoczone 3 sierpnia 1979

Nagrywany

wiosna 1979 w Roundhouse Studios w Londynie, Anglia

Gatunek

hard rock
heavy metal
rock stadionowy
AOR
australijski rock(inne języki)

Długość

41:28 (LP)

Wydawnictwo

Albert Productions (Australia i Nowa Zelandia), Atlantic Records (świat)[1]

Producent

Robert John „Mutt” Lange[1]

Oceny
Album po albumie
If You Want Blood You’ve Got It
(1978)
Highway to Hell
(1979)
Back in Black
(1980)
Single z albumu Highway to Hell
  1. Highway to Hell
    Wydany: 1979
  2. Girls Got Rhythm
    Wydany: 1979
  3. Touch Too Much
    Wydany: 1980

Highway to Hell – szósty album studyjny australijskiego zespołu AC/DC, wydany 27 lipca 1979 roku. Jest to również piąty ogólnoświatowo wydany album studyjny zespołu. Wszystkie utwory są autorstwa Angusa Younga, Malcolma Younga oraz Bona Scotta. Album został oryginalnie wydany przez wytwórnię Atlantic Records. Dotychczas[czyli kiedy?] sprzedany został w ponad 7 milionach kopii w Stanach Zjednoczonych. W 2003 r. album został sklasyfikowany na 199. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[7].

Opis albumu

[edytuj | edytuj kod]

Najpopularniejszy album AC/DC w czasie jego wydania, Highway to Hell wydatnie poszerzył liczbę odbiorców muzyki zespołu, pozycjonując zespół do przełomowego sukcesu w następnym roku razem z wydaniem następnego albumu Back in Black. Jest to ostatni album AC/DC nagrany razem z wokalistą Bonem Scottem przed jego przedwczesną śmiercią w lutym 1980 roku. Końcowe słowa wypowiedziane przez Scotta na albumie „Shazbot, na-nu na-nu”, są zwrotami używanymi w popularnym wtedy amerykańskim sitcomie Mork & Mindy(inne języki) przez głównego bohatera Mocka (granego przez Robina Williamsa).

Highway to Hell jest pierwszym albumem AC/DC niewyprodukowanym przez Harry’ego Vandę i George’a Younga. Przedprodukcja albumu zaczęła się w styczniu 1979 roku z wycinkami dem w Albert Studios w Sydney, Australia, gdzie zespół spotkał producenta Eddiego Kramera(inne języki). Kramer został zwolniony zanim choć jeden utwór został stworzony, a jego miejsce zastąpił Robert Lange. Mimo że wybór był przypadkowy, to Lange wyprodukował także następne dwa albumy zespołu Back in Black i For Those About to Rock We Salute You.

W Australii Highway to Hell został wydany z trochę inną okładką, wyróżniającą płomienie i gryf gitary skierowany w stronę zdjęcia członków zespołu, które wyróżnia ogólnoświatowa okładka.

W Polsce nagrania uzyskały status złotej płyty[8].

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]
1. Highway to Hell 3:28
2. Girls Got Rhythm 3:23
3. „Walk All Over You” 5:10
4. Touch Too Much 4:26
5. „Beating Around the Bush” 3:55
6. „Shot Down in Flames” 3:22
7. „Get It Hot” 2:34
8. „If You Want Blood (You've Got It)” 4:36
9. „Love Hungry Man” 4:17
10. „Night Prowler” 6:17
41:28

Twórcy

[edytuj | edytuj kod]

Wykonawcy

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagrywany w Roundhouse Studios w Londynie, Anglia
  • Miksowany w Basing Street Studios w Londynie
    • Inżynier miksowania: Tony Platt
    • Asystent inżyniera miksowania: Kevin Dallimore
  • Projekt okładki: Bob Defrin
  • Fotografie: Jim Houghton
  1. Dot. wznowienia z 2003 (Epic).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Discogs: AC/DC ‎– Highway To Hell. www.discogs.com. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  2. Stephen Thomas Erlewine: Highway to Hell – AC/DC. AllMusic. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  3. Highway to Hell - Blender
  4. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 3. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  5. Highway to Hell : AC/DC : Review : Rolling Stone. [dostęp 2009-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)].
  6. Teraz Rock | jedyne pismo rockowe w Polsce
  7. Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  8. Złote płyty CD przyznane w 2022 roku [online], ZPAV [dostęp 2022-02-22].